Danas je 491 godina od kako je turska vojska pod komandom sultana Sulejmana I umarširala u Mađarsku odnosno ondašnju Ugarsku, jurišajući prevashodno prema prestonici habzburškog carstva, gradu Beču.
Naime, nakon poraza mađarske vojske, plemstva i smrti mađarskog kralja Janoša II Jagelonca, tokom čuvene Mohačke bitke odigrane 29. avgusta 1526. godine presto Mađarske ostao je upražnjen. Na isti je po mirovnom ugovoru iz 1491. godine, sklopljen između Hazburga i dinastije Jagelo, pretendovao Ferdinand I Habzburški. Habzburška kuća svoja prava na mađarski presto potraživala je i na osnovu dinastičkih ugovora iz 1506. i 1515. godine sklopljenih između dveju vladarskih kuća Habzburga i Jagelo. Mirovnim sporazumom i dinastičkim ugovorima bilo je dogovoreno, da ukoliko dođe do izumiranja muške loze jedne od dinastija, ova druga dobija sva njena nasledna prava kao jedina suverena, bilo da se radilo o posedima habzburških dinasta ili dinasta Jagelo.
Dinastija Jagelo je uoči Mohačke bitke vladala teritorijama čeških i mađarskih zemalja.
Ipak, Mađarska strana i sa punim pravom nije želela na čelu svoje države stranu vladarsku kuću, a pozivala se i na odluke svog sabora iz 1505. godine, da se nakon smrti Vladislava II Jagelonca ne bira strani kralj. Tako je mađarsko plemstvo, velikom većinom u prvi plan kao pretendenta na mađarski presto, izabralo erdeljskog vojvodu Jovana Zapolju (Szapolyai János), najbogatijeg barona ondašnje Ugarske. Zapolja je ujedno bio i šogor poljskog kralja Sigismunda koji u to vreme slovi za jednog od najmoćnijih vladara Evrope.
Pozivajući se na pomenuti mirovni ugovor i dinastičke dogovore između Jagelonaca i Habzburga dinastija Habzburg nije birala sredstva kojim bi ovladala mađarskim teritorijama. Tako dolazi do prvih sukoba između slobodarskog Mađarskog naroda, predvođenim legitimno izabranim kraljem, sada Jovanom I Zapoljom, i Ferdinanda I Habzburškog.
1527. i 1528. godine pritisnut austrijskom vojskom i nemačkim carskim trupama Jovan I Zapolja biva proteran u Poljsku. U tom momentu hrabra mađarska vojska nikako nije mogla da se suprotstavi daleko brojnijim carskim trupama. Sila je bila na strani austrijskog vladara Ferdinanda I koji je uživao veliku podršku enormno bogate i snažne španske grane Habzburga. Za Španske Habzburge se u to vreme govorilo da im sunce u carevini nikada ne zalazi jer su nasledno dinastičkim vezama i osvajačkim ratovima vladali na više kontinenata. U tom momentu oni su pored velikog dela Evrope držali u kolonijalnom opisu čitavu Južnu Ameriku, sva njena materijalna i rudna bogatstva.
Ni mađarska strana nije sedela skrštenih ruku. Iznalazeći načine da se suprotstavi daleko moćnijem neprijatelju, Mađari uz pomoć poljskih i francuskih diplomata sklapaju savez sa Otomanskim carstvom. Sporazum je sklopljen u Carigradu 27. januara 1528. godine. Bitno je naglasiti da je to period samog zenita Otomanske imperije na čijem se čelu nalazio Sulejman I Veličanstveni. Ovim sporazumom otomanski vladar priznaje Jovana I Zapolju za jedinog vladara njemu podložne Mađarske.
Nakon pomenutog sporazuma i obimnih priprema Turske vojske Sulejman I Veličanstveni će na današnji dan 26.aprila 1532. godine ući na teritoriju Mađarske, krećući se polagano sa ogromnom vojskom prema zidinama carskog grada Beča.
Ono što se desilo pod zidinama Beča predmet je neke druge priče, kao i konstantni sukobi za mađarski presto vođeni između mađarskih suverenista i oportunista iz Beča.
Pročitajte još:
Preuzmite našu Android aplikaciju sa Google Play Store.
