SRBIJA – Milovan Glišić bio je srpski književnik i prevodilac. Danas ulice, škole i druge kulturne ustanove čuvaju sećanje na njega i nose njegovo ime.
Rođen je 7. januara 1847. godine u selu Gradac, nedaleko od Valjeva. Zahvaljujući njegovim roditeljima zavoleo je narodnu umetnost, otac mu je pevao narodne epske pesme uz gusle, a majka mu je svakodnevno pričala narodne priče. Prvobitno se školovao kod kuće, gde je naučio da piše i čita, a kasnije se u Valjevu upisao u drugi razred osnovne škole.
Sa sedamnaest godina upisao je Beogradsku nižu “terazijsku” gimnaziju, međutim, zbog loše finansijske situacije, tokom srednje škole bio je primoran da radi. Nakon smrti njegovog oca, odlučuje da se prebaci na filozofiju u istoj školi. Glišić je u međuvremenu odlučio da napusti školovanje, nedugo nakon toga, našao se na mestu korektora Državne štamparije.
Pored mnogobrojnih životnih prepreka i loše finansijske situacija, Glišić nastavlja da radi na sebi. Učio je strane jezike poput francuskog, ruskog i nemačkog jezika. Njegov trud i rad doveo ga je do značajnih uloga u njegovom životu, bio je urednik zvaničnih “Srpskih novina”, dramaturg Narodnog pozorišta, jedno vreme glavni urednik Novina Srbskih i krajem života pomoćnik upravnika Narodne biblioteke.
Najveći fokus mu je bio na prevođenju francuske i ruske književnosti, čak se osamdesetih godina našao i u ulozi glavnog i najboljeg prevodioca. Svojim izvrsnim poznavanjem narodnog jezika, doprineo je da se srpska publika upozna sa velikim ruskim piscima, te je znatno i uticao na razvoj jezika i stila.
Glišićevi najznačajniji prevodi sa ruskog su: “Mrtve duše” i “Taras Buljba” od Gogolja, “Krajcerova sonata” i “Rat i mir” od Tolstoja, “Oblomov” od Gončarova, uz ostale od Ostrovskog i Dančenka. Dok je sa francuskog prevodio Balzaka (“Šagrinska koža”), Merimea (“Kolomba”), Žila Verna i druge. Bitno je naglasiti da je Glišić za pozorište preveo čak preko trideset komada iz ruske, francuske i nemačke književnosti.
Iako mu je fokus bio na prevodima u satiričnim listovima, Glišić se posvetio i originalnim pripovetkama. Dva značajna pozorišna komada koje je napisao su “Dva cvancika” i “Podvala”. Prvi pozorišni komad predstavljen je beogradskoj publici u Narodnom pozorištu 1883. godine, dok je drugi izveden dve godine kasnije. Pored toga tu si i njegove popularne humoristične i satirične priče: “Glava šećera”,”Roga”,”Ni oko šta”, “Šilo za ognjilo”, “Šetnja posle smrti”, “Zloslutni broj”, “Redak zver”, gatka “Posle devedeset godina” i lirska skica “Prva brazda”.
Milovan Glišić umire 1908. godine u Dubrovniku. U njegovu čast se od 1971. do 2007. godine u Valjevu dodeljivala “Nagrada Milovan Glišić”.
Pročitajte još:
Preuzmite našu Android aplikaciju sa Google Play Store.
