Rusi nisu sledili primer zapadnog sveta koji je lik Svetog Nikole u potpunosti poistovetio sa Deda Mrazom, već su ove dve legende razvijali nezavisno. Ded Moroz je u davnoj prošlosti bio simbol ruske zime.
Ded Moroz je po mnogo čemu sličan Deda Mrazu, ali je po mnogo čemu bio i drugačiji. Na primer, Ded Moroz nosi štap i dugu belu bradu. Dlaka mu je ponekad crvena, ali najčešće plava. Nosi visoke valenke, tradicionalne ruske čizme da ga zaštite od hladnoće. Umesto osam irvasa, sa sobom vodi tri konja koja voze njegovu rusku trojku. Umesto na Severnom polu, ruski Deda Mraz zvanično živi na imanju u ruskom gradu Veliki Ustjug.
Ipak, legenda o njemu doživela je velike izmene. Deda Mraz je, u ruskoj tradiciji, nekada bio zli čarobnjak koji je ledio ljude i otimao decu odnoseći ih u svom džinovskom džaku. Da bi “otkupili” decu, roditelji su morali da mu daju poklone.Vremenom se verovanje promenilo. Pod uticajem hrišćanstva i Svetog Nikole, Deda Mraz je postao ljubazan i dobar i umesto otimanja, počeo je da daruje decu.
Nakon 1917. godine i Oktobarske revolucije, Ded Moroz je “proteran” iz Rusije. Smatran je nekom vrstom “dečjeg kralja” što je u novouspostavljenom Sovjetskom režimu bilo neodrživo. Godine 1928. proglašen je za “saveznika popova i kulaka”, a u državi u kojoj je bilo kakvo ispoljavanje religijskih osećanja bilo zabranjeno, ovo nije bila dobra pozicija za mitskog dekicu.
Čak su i novogodišnje jelke u Sovjetskom Savezu bile zabranjene sve do 1935. godine jer su smatrane “buržujskim i religioznim verovanjem“.
I pored svega ovoga, Deda Mraz je “preživeo”!
Samo 20 godina nakon zabrane 1917. dekica sa poklonima se vratio u Rusiju, ali ovoga puta ne za Božić, nego za “nadnacionalnu”, nereligioznu i univerzalnu proslavu Nove godine.
Deda Mraz je 1937. godine prvi put došao u moskovski Dom saveza. Kako ga ne bi poistovećivali sa zapadnim Santa Klausom boja odeće nije smela da mu bude crvena, a postoji i priča da je lično Staljin naredio da Deda Mrazovi u Rusiji moraju da nose samo plave kapute.
Što se jelki tiče, u njihovu odbranu je 1935. godine stao visokorangirani sovjetski političar Pavel Postišev. On je javno zatražio da se jelke, ne za Božić već za Novu godinu, postave u škole, domove za decu, klubove i bioskope jer je poreklo običaja manje važno od radosti koje može pružiti sovjetskoj deci.
I tako su i Deda Mraz i jelka u Sovjetskom Savezu dobili “pomilovanje”. Kako se ispostavilo, nadživeli su i državu i tadašnje političare pa se ruska deca i danas raduju poklonima koje će zateći pod jelkom, a koje im je ostavio voljeni dekica.
