VRŠAC – Vladičanska rezidencija banatskih episkopa, delo nepoznatog pruskog arhitekte, građena je od 1757. do 1760. godine u vreme vladike Jovana Georgijevića, koji je 1750. godine vratio episkopsku stolicu iz Karansebeša u Vršac. Dvor do danas nije sačuvao autentični izgled.
Prvobitno zdanje bilo je jednostavnije, bez ukrasa na fasadi. Krajem devetnaestog i početkom prošlog veka, vladika Gavrilo Zmajanović, prepravkama je Dvoru dao današnji izgled.
Te 1902. godine dvor je dobio potpuno novu eklektičarski oblikovanu glavnu fasadu i izgubio dobrim delom složenu krovnu konstrukciju. Front Dvora ostao je okrenut ka glavnoj ulici koja danas nosi naziv – Dvorska.
Prema sačuvanim podacima 1787. godine urađena je njegova prva obnova. Prva bitnija rekonstrukcija urađena je 1904. godine, a poslednja 60 – tih godina prošlog veka. U okviru zgrade, nalazi se kapela Svetih arhanđela Mihajla i Gavrila čiji je ikonostas radio Nikola Nešković, deda po majci Jovana Sterije Popovića.
U Dvoru se čuva bogata riznica crkvenih predmeta, odeždi, ikona, zatim biblioteka retkih i rukopisnih knjiga i galerija portreta vršačkih vladika koje su, između ostalih, radili i čuveni srpski slikari, Jakov Orfelin, Reodor Kračun, Arsa Teodorović, Jovan Popović, Pavel Đurković i drugi.
Pored lepote svoje arhitekture, ovaj spomenik kulture je važan i po svojoj ulozi u istoriji srpskog naroda pod Austrijom.
Za Vladičanski dvor vezana je i zanimljiva legenda po kojoj od njega do Vršačke kule, na Breg iznad grada, vodi tunel prepun malih riznica iz kojih se prelivaju dragocenosti. Uporno su ga tražili. Nađen je – samo u legendi.
Pročitajte još:
Preuzmite našu Android aplikaciju sa Google Play Store.
