Visećih vrtova jednostavno nema tamo gde bi trebalo da se nalaze, a istoričari se ne čude ideji da su možda na sasvim drugom mestu – jer je opšte poznato da su stari Grci uvek brkali Vavilonce s Asircima.
Zajedničkim pojmom „sedam svetskih čuda“ opisivane su monumentalne građevine i spomenici antičkoga sveta, podseća Punkufer.hr.
Keopsova ili Velika piramida u Gizi (Egipat) izgrađena je oko 2560. godine p.n.e kao grobnica faraona Khufua.
Semiramidini ili vavilonski viseći vrtovi (Irak) navodno su izgrađeni u Vavilonu oko 600. godine pre Hrista. Bili su dar kralja Nabukodonozora II. njegovoj supruzi Amitis, kako bi je podsećali na krajolik njene domovine.
Zevsov kip u Olimpiji (Grčka) izradio je poznati kipar Fidija oko 435. godine p.n.e. Zevs je u jednoj ruci držao žezlo, a u drugoj statuu Nike, boginje pobede.
Artemidin hram u Efesu (Turska) više je puta bio dograđivan, a konačna verzija dovršena je oko 550. godine p.n.e.
Mauzolej u Halikarnasu (Turska) bio je velika grobnica koju je naručila kraljica Artemisia II. od Carie u čast svog pokojnog supruga Mauzola, po čemu se do danas velelepne grobnice nazivaju mauzolejima.
Kolos s Rodosa (Grčka), bronzani kip boga sunca Heliosa, podignut oko 280. godine p.n.e, stajao je na ulazu u luku u Rodosu, a brodovi su prolazili ispod njegovih nogu.
Svetionik u Aleksandriji (Egipat) poznat je i kao Svetionik na Farosu – ostrvu uz obalu Aleksandrije na kojem se nalazi. Dovršen je oko 280. godine p.n.e i bio je jedna od najviših građevina svog vremena.
Od sedam antičkih svetskih čuda do danas je preživela jedino Keopsova piramida u Gizi, a ostala su izgubljena u vremenu, što zbog ratova, što zbog prirodnih katastrofa, što jednostavno – zbog vekova koji su prošli otkad su nastala. Barem njih pet. Jer za Semiramidine viseće vrtove se i ne zna da li su zaista postojali.
Ne postoji nijedan sačuvani vavilonski izvor niti ikakvi zapisi iz Nabukodonosorova vremena koji opisuju vrt. Istoričari nisu sigurni ni u vabilonsku lokaciju navodnih vrtova, a niti da li su zaista postojali. O njima su tek mnogo kasnije pisali grčki i rimski pisci, a najpoznatiji su zapisi istoričara Strabona i Filona.
O visećim vrtovima pisalo se kao o inženjerskom čudu. Bili su kvadratnog oblika, dvadeset i nešto metara visoki, a činile su ih kamene platforme na koje je bila nasuta zemlja. Imali su komplikovani sistem poluga, cevi i kanala za navodnjavanje koji su vodu iz Eufrata dizali na najvišu terasu, što je omogućilo posađenim biljkama, drveću i vinovoj lozi da rastu i bujaju. Na cevima i sistemu navodnjavanja svakodnevno je radilo po sto robova.
Međutim, usprkos brojnim arheološkim iskapanjima u Vavilonu, nisu pronađeni nikakvi dokazi o postojanju visećih vrtova. Savremeni istraživači, ne želeći da odustanu od ideje da su zaista postojali, počeli su se baviti mišlju da jesu postojali – ali ne u Vavilonu.
Naučnica Stefani Dalej tvrdi da su viseći vrtovi bili izgrađeni skoro 500 kilometara dalje – u Ninivi. To bi značilo da je naredbu da se izgrade dao kralj Senaherib, što bi dosta promenilo ovaj odeljak u udžbenicima iz istorije.
Što se tiče „lažnih“ zapisa, oni istoričare ne čude, jer je opštepoznato da su stari Grci oduvek brkali Vavilonce i Asirce.
Pročitajte još:
Preuzmite našu Android aplikaciju sa Google Play Store.
