Vaterpolo, prvobitno opasan sport koji se razvio na rekama i jezerima Engleske sredinom 19. veka kao vodena verzija ragbija, postao je popularan zahvaljujući svojoj jedinstvenoj dinamici.
“London Swimming Association” uspostavila je pravila za igru u zatvorenim bazenima 1870. godine, dok su pravila razvijena u Škotskoj istakla stil igre sličan fudbalu, suprotstavljajući se “ragbi varijanti”.
Vaterpolo je prenet u SAD 1888. godine, gde je usvojen stil igre sličan ragbiju, koji je bio sličan američkom fudbalu, dok je ostatak sveta usvojio škotska pravila koja su formirala osnovu vaterpola kakav danas poznajemo. Prva međunarodna utakmica odigrana je 1890. godine između Engleske i Škotske, gde je Škotska slavila rezultatom 4:0.
Pravila
U vaterpolu, dva tima od po sedam igrača suprotstavljaju se u bazenu dubokom tri metra, sa dimenzijama terena koje mogu varirati između 20×10 i 30×20 metara. Svetski priznati mečevi zahtevaju bazen od 30×20 metara za muškarce i 25×20 metara za žene.
Utakmice se sastoje od četiri četvrtine po osam minuta. Osim golmana, igrači mogu držati loptu samo jednom rukom, a posed traje 30 sekundi; ako ekipa ne izvede šut u tom roku, lopta prelazi u posed protivnika, uz resetovanje šot-tajmera.
Vaterpolo je izuzetno fizički zahtevan sport, sa dozvoljenim kontaktom sa igračima koji drže loptu. Stoga su snaga, izdržljivost, moć i strategija ključni elementi uspeha.
Pročitajte još:
