OPOVO – Povodom Savindana, školske slave, u osnovnim školama „Zoran Petrović“ Sakule i „Dositej Obradović“ Opovo, kao i njihovim izdvojenim odeljenjima „Olga Petrov“ Baranda i „Sveti Sava“ Sefkerin, održane su svečane Svetosavske akademije.
Direktori škola, Danijela Stanković i Slaviša Miškov su čestitali nastavnicima i đacima praznik i pozdravili goste, predstavnike lokalne samouprave i roditelje učenika.
Izvođenjem Svetosavske himne, školski horovi su otvorili sve četiri akademije, sveštenici su zajedno sa osmacima rezali slavske kolače, dok su učenici sedmog razreda po običaju prihvatali kumstvo, odnosno domaćinstvo za narednu godinu. Svaka od škola je pripremila raznolik program za priredbu, koji se sastojao od izvođenja pesama, recitala, folklora i kratkih dramskih komada.
Naravno, kao i prethodnih godina, najsvečanije je bilo u Sefkerinu, gde se pored školske slave obeležavao i Dan škole.
Sveti Sava (oko 1175—14. januar 1236) bio je srpski princ, monah, iguman manastira Studenice, književnik, diplomata i prvi arhiepiskop autokefalne Srpske pravoslavne crkve. Rođen je kao Rastko Nemanjić, najmlađi sin velikog župana Stefana Nemanje, i brat Vukana i Stefana Prvovenčanog.
Kao mladić dobio je od oca na upravu Zahumlje (1190. ili 1191). Ubrzo 1192. godine Rastko je pobegao na Svetu goru i zamonašio se u ruskom manastiru Svetog Pantelejmona, gde je dobio ime Sava. Kasnije je sa svojim ocem, koji se zamonašio i dobio ime Simeon (verovatno 25. mart 1196), podigao manastir Hilandar (1198—99), prvi i jedini srpski manastir na Svetoj gori.
Obrazujući buduće službenike pravoslavne crkve stekao je velike zasluge za razvoj školstva i prosvete kod Srba u srednjem veku.
Dva puta je putovao u Palestinu. Na povratku sa drugog od tih hodočašća u Svetu zemlju, smrt ga je zatekla u tadašnjoj bugarskoj prestonici Velikom Trnovu 14. januara 1236. Njegove mošti je u manastir Mileševu preneo njegov nećak, kralj Stefan Vladislav I.
Sava je ostavio više pisanih dela. Zato je bio jedan od značajnijih pisaca i pravnika iz srednjeg veka kod Srba. Njegova najznačajnija pisana dela su Žitije Svetog Simeona, Karejski tipik, Hilandarski tipik i Studenički tipik, kao i Zakonopravilo.
