SRBOBRAN – U nedelju, 19. januara 2025. godine, na praznik Bogojavljenja Gospodnjeg, u Srbobranu je proslavljena hramovna slava. Bdenijem uoči praznika službovao je prezviter Srboljub Srdić, nastojatelj hrama, uz sasluženje đakona Ivana Kostića.
Kako prenosi sajt Eparhije Bačke, na dan hramovne slave, svetom Liturgijom je načalstvovao protojerej Vladislav Pajić, arhijerejski namesnik bečejski, uz sasluženje sveštenstva Eparhije bačke. Otac Srboljub je posle pročitanog jevanđelskog začala proizneo besedu u kojoj je poučio prisutne o značaju praznika Bogojavljenja Gospodnjeg. Posle zaamvone molitve je izvršen čin velikog vodoosvećenja, a potom i čin blagosiljanja slavskih darova koje su prineli članovi porodice g. Željka Tuševljaka, ovogodišnjeg kuma.
Kada je izgrađena sa dva, visoka, elegantno izvedena tornja koji su pozlaćenim „jabukama“ i velikim krstovima, dominirali okolinom, srbobranska pravoslavna crkva je bila među najvećim, a jedinstvenim arhitektonskim rešenjem i među najlepšim pravoslavnim bogomoljama na prostorima panonskih podneblja. Istovetan hram postoji još u Budimu, a slični su mu oni u Pančevu i Temišvaru.Crkva je osvećena 1807. godine, što nije učinjeno bez dubljih razloga nacionalno – političke prirode. To je pobeda sjajnih pobeda Karađorđevih ustanika i snažne afirmacije borbe srpskog naroda za slobodu, borbe u kojoj su vojvođanski Srbi gledali mogućnost i gajili nadu za ujedinjenjem sa svojom braćom južno od Save i Dunava. Zbog toga, zvonici sa tornjevima ove stare i znamenite crkve, predstavljaju srpski narod s obe strane dvaju velikih reka, a monumentalna „lađa“ simbolizuje njihovo ujedinjenje i snagu.
Crkvu je – u prisustvu verskih i kulturno političkog i javnog života Vojvodine – osvetio episkop Bački Gedeon Petrović. Crkva je osvećena kao hram Sv. Bogojavljanja, ali za njene zaštitnike uzeti su apostoli sv. Petar i sv. Pavle. Episkop je krstio muško dete, rođeno na dan osvećenja crkve i dao mu svoje ime. Dečak je bio iz porodice Avrama Dunđerskog. Kada je porastao, mladi Gedeon je preuzeo skromno očevo imanje i vremenom ga uvećao na više hiljada jutara obradive zemlje i pašnjaka, a u ovom kraju ostao u trajnom sećanju kao čuveni deda – Geca, utemeljivač i rodonačelnik veleposedničke porodice Dunđerski, jedne od najbogatijih i najpoznatijih u Vojvodini.
