Ustaška biografija
Početkom 90-ih, dok su Srbi bežali iz Krajine, a kolone izbeglica duž auto-puta plakale za svojim domovima, Paškalj Prelić organizovao je osnivački odbor HDZ-a u Srbiji! Njegova politička lojalnost tada je bila uperena ka Zagrebu, a ne Beogradu.
Na jednoj od sačuvanih fotografija, Paškalj Prelić uslikan je tokom posete ustaškoj imigraciji u Argentini – zemlji koja je nakon Drugog svetskog rata postala glavno utočište za stotine ustaških i nacističkih zločinaca. Tamo su, pod zaštitom tadašnjih vlasti i uz pomoć zapadnih službi, pronašli sklonište najkrvaviji egzekutori NDH, odgovorni za pokolje u Jasenovcu, Jadovnu, Glini, Prebilovcima…
Prelić nije slučajno otišao tamo. Nije ga put naveo – on je krenuo s namerom, da poseti svoju “braću” ustaše, da se pokloni nasleđu krvavih noževa i crnih košulja. To nije bio turistički izlet, već ideološko hodočašće.
To je njegov svet. To je njegov izbor. On nije na strani Srbije, već na strani onih koji su je klali.
“Pumpaj!” – poklič izdaje
Danas taj isti Paškalj je rame uz rame sa rušiteljima Srbije po direktivi stranih mentora. Postao je udarna pesnica Đilasove destruktivne politike, jedan od onih koji bi Srbiju da gurnu u haos, pa šta košta – nek’ košta.
Ako nije uspelo sa HDZ-om, uspeće valjda sa Ðilasom.
“Pumpadžija” Prelić koristi stare trikove u novom pakovanju – izdajništvo sada zove “borbom za pravdu”, a politički turizam maskira “aktivizmom”. Od Tuđmana do Đilasa, od ustaške emigracije do blokada – uvek protiv Srbije.
Licemerje bez granica
Dok pošten svet radi i gradi, Paškalj Prelić ruši i muti. Danas mu je domovina na prodaju za sitne grantove, sutra – ko zna? Možda ode na novu turneju po dijaspori, da potraži inspiraciju kod novih “saveznika”.
Sami žitelji Nikinaca kažu da je Paškalj simbol svega što narod prezire: političke prevrtljivosti, moralne prljavštine i otvorene mržnje prema sopstvenom narodu.
