Nakon 140 godina smenjivanja careva iz dinastija Vitelsbah i Luksemburg na nemački tron će ponovo stupiti car iz porodice Habzburg. Bio je to, Albert V, vojvoda Luksemburga i austrijski nadvojvoda, krunisan pod imenom Albert II Habzburg.
Rođen je u Beču 10. avgusta 1397. godine od majke Ivane Sofije Bavarske i oca Alberta IV Habzburškog. 1404. godine Albert postaje austrijski nadvojvoda nasledivši titulu i posede svoga oca. Upravu nad Austrijom preuzeće 1411. godine. U ratu protiv Husita (Husitski ratovi 1420-1434.) pomaže nemačkom caru Sigismundu Luksemburškom čiju ćerku Elizabetu uzima sebi za ženu . Postavši carski zet 1422. Godine, Albert dobija pravo na Bohemiju (Češku) i Poljsku. Naime, Elizabeta je bila zakonita naslednica pomenutih oblasti.
Slika dole: Pečat cara Sigmunda Luksemburškog
Ovim brakom Albert II nastavlja tradiciju svojih predaka i onim što je bilo tipično za Habzburge. Bilo je to sklapanje povoljnih brakova na osnovu kojih su uvećavali svoje posede, ugled i moć među plemstvom. O ovome je već bilo reči u prvom delu teksta koji se bavi poreklom i genezom dinastije Habzburg.
Posle smrti svog tasta, nemačkog cara i mađarskog kralja Sigismunda 1437. godine Albert je biran za mađarskog kralja. Krunisan je 01. januara 1438. godine. U martu iste godine postaje kralj Nemačke, a u junu kralj Češke.
Slika dole: Albert II Habzburg
U Nemačkoj toga vremena plemstvo je uvek na varvarski način ratom rešavalo sporove među sobom. Čineći tako štetu, nestabilnost i nemire u zemlji. Da bi zaustavio ovakvo varvarsko postupanje Albert je po preuzimanju prestola 1438. godine sproveo neophodne mere. Na carevinskom veću u Nirnbergu doneo je uredbe protiv privatnih ratova, a za rešavanje sporova među vlastelom imenovao je sudije. Radi lakše uprave podelio je Nemačku na administrativne okruge i omogućio naslednicima da stabilizuju vlast. Opisane radnje imaće trajne vrednosti i veliki značaj u nadolazećim vremenima.
Slika dole: Grb Albert II
Godinu dana nakon krunisanja, Albert II će krenuti u rat protiv Turaka u kojem u kojem gubi život, 27. oktobra 1439. Godine. Sahranjen je u Ugarskom gradu Sekešvehervar (Székesfehérvár).
Nakon njegove smrti pa sve do smrti Karla VI, 1740. godine, vladar Svetog rimskog carstva nemačke narodnosti bio je iz dinastije Habzburg. Ukupno 312 godina. U periodu posle interegnuma 1740-1742. godine, za cara je biran Karlo VII Bavarski iz dinastije Vitelsbah. Od 1745 do 1765. godine na carskom prestolu je sedeo Franja I Lotarinški, suprug Marije Terezije. Da bi od 1765. ,41 godinu, carevi poticali iz Habzburško-Lotarinške kuće.
Ovako dug izbor careva iz kuće Habzburg objašnjava se time da je dinastija raspolagala prostranim i bogatim naslednim zemljama i da je lako mogla da nametne svog kandidata izbornim kneževima. Pri izboru za cara, Habzburzi su imali pravo glasa, samo u svojstvu kralja Češke.
Pročitajte još:
Preuzmite našu Android aplikaciju sa Google Play Store.
