SRBIJA – Poznavanjem i razumevanjem svojih korena koji sežu daleko u prošlost moguće je oblikovati bolju budućnost, a kao naslednici naše prošlosti održavamo bogatstvo tog nasleđa.
Kroz vekove grb Srbije prolazi kroz transformacije gubeći i dobijajući neke od elemenata, no uvek zadržavajući osnovne simbole državnosti i državotvornosti Srbije koje predstavljaju dvoglavi orao i četiri ocila. Danas srpski grb čini srebrni dvoglavi orao Nemanjića, koji nosi manji crveni štit sa krstom i četiri ocila, te zlatni krinovi,na velikom crvenom štitu krunisanom kraljevskom krunom i ogrnut u plašt od velike lasice, takođe krunisan istom krunom. Grb je skoro istovetan grbu Kraljevine Srbije i predstavlja čin vraćanja istorijskog grba Srbije.
Viteški kodeks duboko je usađen u identitet našeg naroda, sačuvan kroz istorijske dubine prošlosti izvire razvijajući viteški sistem vrednosti u Srbiji. Istinskih boraca za slobodu Srbije, a danas vojnika i oficira i svih zaštitnika građana Srbije.Srednji vek je doba vitezova gde nastaje znamenje u vidu grba koji su se odlikovali jasnošću i prepoznatljivošću po simbolima i boji, predstavljajući vladara čiji su bili nosioci, da bi se mogli što jednostavnije raspoznati na bojnom polju. Neposredno se razvija enormno velik broj grbova, gde kraljevi nisu više bili u mogućnosti da popamte svaki grb. Tu na scenu dolaze prvi heraldičari, koji bi za vreme bitke stajali pored kraljeva i pojašnjavali im koja je grupa vitezova u pitanju.
Kasnije se iz ovog razvija nauka o grbovima koja se danas naziva heraldika. Svaki heraldičar će po tekstualnom opisu moći da nacrta kako grb približno izgleda. Postoje i računarski programi koji manje ili više uspešno crtaju grbove po opisima. Taj opis se naziva blazon, i prilično je jednostavan, s tim što je potrebno poznavati terminologiju, koja je mešavina francuskih, engleskih i latinskih naziva.
Upravo je na osnovu heraldike danas moguće rekonstruisati grb loze Nemanjića, spajajući dve celine gde se na jednoj nalazi crveni štit sa predstavom srebrnog odnosno belog dvoglavog orla, dok je druga kaciga sa jastučetom iz kog izlazi čelenka u vidu rozete sa perima.Vrlo rano, pod vizantijskim uticajem za šta ima podataka iz X, XI i XII veka u Srbiju dvoglavi orlovi dolaze uz visoke titule koje su u ranom periodu neki srpski vladari dobijali od vizantijskih careva, Kasnije se u Srbiji javljaju, isključivo na odeći vladara, verovatno po ugledu na Vizantiju, što možemo videti po mnogobrojnim predstavama na freskama, a naročito u vreme cara Dušana. Najstarija ktitorska freska koja prikazuje dvoglavog orla je slika humskog velikog kneza Miroslava u crkvi Svetog apostola Petra na Limu, kod Bijelog Polja.
Orlovi su u Vizantiji bili oznaka visokih titula tzv. carskih dostojanstvenika i javljali su se na odeći i opremi. Car je imao orlove na čizmama, na sedlu i na jastuku na kome je stajao. Despot je nosio crvene orlove na prekrivaču za sedlo i na šatoru, a na obući i na sedlu izvezene biserom. Ustaljeno pravilo o boji orla nije postojalo. Tokom XIV. veka pojavljuju se različite varijante grba Nemanjića – srebrni dvoglavi orao na crvenoj pozadini, i crveni dvoglavi orao na srebrnoj pozadini.Varijanta srebrnog orla na crvenom polju, nasuprot vizantijskog crnog orla na zlatnom polju, i ta varijanta se danas smatra grbom Nemanjića.
Pročitajte još:
Preuzmite našu Android aplikaciju sa Google Play Store.
